Koffiekaneelkoeken

Foto Cathy Van de Moortele

Wat ruikt het hier heerlijk! Ik waan me even in Amerka, waar ik te vaak cinnamon rolls at. Ze kwamen normaal gezien met een dikke laag suikerglazuur, wat ik er meteen afprutste, want daar hou ik niet zo van. Ze houden de koeken wel vers en zacht, dat moet gezegd.
Warm de koeken kort op in de microgolf, 30 sec is al genoeg om de koek weer mooi zacht en ovenvers te krijgen. Want wie wil dat nu niet?

Wat hebben we nodig:

• 120 ml water, lauw
• 11 gr verse gist
• 50 gr fijne griessuiker
• 2 eieren
• 415 gr patisseriebloem
• 3 gr espressopoeder
• snuifje zout
• 90 gr boerenboter, op kamertemperatuur
• 30 gr boerenboter, op kamertemperatuur
• 5 gr espressopoeder
• 4 gr kaneelpoeder
• 100 gr lichtbruine suiker
• 100 gr fondantsuiker (optioneel maar wel aan te raden)

Hoe gaan we te werk:

• Doe het water in de kom van de Kenwood en los er de gist en de suiker in op.
• Klop de eieren door het gistpapje.
• Meng de bloem met het espressopoeder en het zout en meng die onder de natte ingrediënten.
• Kneed het deeg 11 min en voeg ondertussen de 90 gr boter toe.
• Laat het opgebolde deeg 1u30 rusten in een lichtjes ingevette kom met deksel.
• Ondertussen prak je de 30 gr boter met het espressopoeder, het kaneelpoeder en de suiker.
• Haal het gerezen deeg uit de kom en druk het uit tot een rechthoek.
• Smeer de mix van boter met suiker over het deeg (hou de randen vrij) en rol het deeg strak op. Begin hiervoor aan een lange kant.
• Knijp de randen goed dicht. 
• Verdeel het deeg in 12 gelijke porties.
• Leg de koeken op een bakplaat met bakpapier en druk ze een klein beetje platter.
• Dek af met plastic en laat de koeken nog 1u rijzen.
• Ondertussen verwarm je de oven voor op 190°C.
• Bak de koeken 15 - 18 min. Beter iets minder dan te lang bakken.
• Laat ze afkoelen.

TIP:

Je kan altijd een beetje fondantsuiker opwarmen en de koeken hiermee bestrijken als je dat lekker vindt. Laat fondantsuiker nooit warmer worden dan lichaamswarmte, anders zal het glazuur breken na het uitharden.

Foto Cathy Van de Moortele