Hoe het allemaal begon...

Als 18-jarige kreeg ik de kans om te gaan studeren, vanuit het oervertrouwde West-Vlaanderen naar een ongekende Oost-Vlaamse gemeente. Voor het eerst zelfstandig wonen, voor het eerst voor mezelf zorgen - weg van huis. Wat automatisch ook betekende dat ik voor mezelf moest leren koken. In die tijd waren het heel simpele, maar daarom niet persé minder lekkere gerechtjes. Ik had toen nog geen oven - bakken zat er dus niet in. Pannenkoeken hebben toch regelmatig op het menu gestaan en West-Vlaamse "stovers" met gepocheerde eitjes en gestoofde prinseskes kwamen wekelijks op tafel.

Na een jaartje Amerika - waar ik werkte als au pair in twee verschillende gezinnen - had ik extra kookervaring opgedaan. We weten allemaal dat Amerikanen niet zo graag zelf koken en voor hen waren mijn probeersels een welkome afwisseling op hun dieet van pizza, pasta en burgers. Ik kreeg er de kans om te experimenteren en kon zelfs uitpakken met Vlaamse klassiekers zoals stoofvlees met frietjes of vol-au-vent met zelfgedraaide soepballetjes. Deze gerechten werden altijd op groot applaus onthaald. Maar ik leerde ook Amerikaanse gerechten kennen en de eerste chocolate chip muffins waren snel gebakken. De Mexicaanse keuken - in Oregon woonden veel Hispanics - was ook wel een doos van Pandora die ik nog niet geopend had en ik nam die kans met beide handen aan.

Ik leerde mijn man kennen en hij was echt een alleseter. Alhoewel hij opgegroeid is met 3 stukken vlees per persoon, groenten/fruit uit blik en mama Miracoli, kon hij mijn experimentele keuken wel smaken. Met de kinderen erbij is mijn kookrepertoire alleen maar gegroeid. We reizen graag en mijn favoriete bezigheid op reis, is op zoek gaan naar kookboeken en lokale producten. In Marokko leerde ik prachtige stoofschotels kennen en we keerden uiteraard huiswaarts met een aarden tajine, een Marokkaans kookboek en zakjes vol specerijen. De liefde voor granaatappels en kikkererwten heb ik meegebracht uit Egypte, terwijl het lekkere Turkse pide brood nog altijd mijn maag kan bekoren. Toen ik met een schoonzusje Indische kookles volgde, leerde ik zelf chapati's, naanbrood en Indische curry's maken. Kardamom, mosterdzaadjes, komijn en koriander (die ik al kende uit de Arabische keuken) deden hun intrede. De Griekse keuken was dan weer mijn minst favoriete keuken, omdat ik sowieso al niet zo hou van schaap en lam.

Mijn laatste stokpaardjes zijn de Aziatische en de Italiaanse keuken. Een workshop sushi met twee schoonzusjes was echt megaboeiend en opnieuw werd mijn "mini-Delhaize" - zoals ik mijn voorraadkast noem - aangevuld met nog meer uitheemse producten: sushi rijst, rijstwijn, sojasaus, getoaste sesamolie, zwarte sesamzaadjes en wasabi. Rauwe vis is nu één van mijn favorieten en voor home made, gestoomde dim sum mag je me altijd bellen. Ondertussen kook ik ook graag uit mijn Vietnamese kookboek en de Thaïse keuken moet steeds meer geheimen prijsgeven. Zeg nu zelf: wie lust er geen pittige Pad Thai?

Je zal zien dat in elk recept waarin bloem gebruikt wordt, beschreven wordt welke soort bloem je best gebruikt. Voor cake en gebak neem ik patisseriebloem. Voor brood is dat speciale bloem om brood te bakken en voor pizza moet je gewoon pizzabloem "00" gebruiken. Uit dezelfde reeks heb je ook pastabloem "00". Maak dan ook geen pasta met gewone bloem.. Als je aan atta bloem kan geraken, dan maak je de beste chapati's.

Somewhere along the line kreeg ik type 1 diabetes. Mijn pancreas had besloten om niet langer insuline te produceren en van toen af moest ik mezelf voor elke maaltijd insuline toe dienen. Ik leerde veel bij over voeding, omdat ik voor mijn diabetesbehandeling rekening moest houden met mijn koolhydraatinname. Gelukkig is de tijd voorbij waarin diabetici geen suiker mochten gebruiken in hun voeding. Ik kook nu nog gezonder en toch is er ook plaats voor nu en dan een lekkere traktatie. Rekening houdend met de koolhydraten in die gerechtjes, kan ik voor mezelf bekijken hoeveel insuline die lekkernij vraagt.

Deze blog wordt een mozaïek van gerechten, recepten, memories.. Er komt een dag dat mijn receptenvoorraad groot genoeg zal zijn, om mijn blog te laten afprinten in boekvorm en dat zal voor mij een heuglijke dag zijn. Onze dochters zijn heel handig met hun fototoestel en ze zullen sommige recepten voorzien van een smakelijke foto. Ik hoop dat beide dochters later gebruik zullen maken van mijn kookboek om hun favoriete gerechten zelf klaar te maken.

Heb je een vraag over een bepaald recept of wil je jouw bevindingen neerpennen? Dat kan, via de Add a comment - optie onderaan elk recept.

Of ik echt op hoge hakken kook? I wish... ik hou de hoge hakken voor als de gasten arriveren. Ik vind het heerlijk koken in pyjama en warme sokken...

Culinaire groeten uit de hele wereld,

Cathy